Neurologopeda zajmuje się diagnostyką i terapią różnego rodzaju zaburzeń mowy, języka oraz komunikacji, spowodowanych opóźnionym dojrzewaniem lub uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego.
To specjalista posiadający ogromną, rozległą wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii i patologii układu nerwowego człowieka na poszczególnych etapach jego rozwoju, a także dokładnie zna mechanizmy przyczyniające się do powstawania różnego rodzaju zaburzeń mowy i wad wymowy.
Neurologopeda jest specjalistą, który prowadzi diagnozę oraz terapię dzieci i dorosłych z zaburzeniami mowy i komunikacji o podłożu neurologicznym.
Podczas spotkań nie tylko pomaga on im w rozwijaniu umiejętności językowych, ale także stara się odblokować ich pełen potencjał komunikacyjny.
Jak przygotować się do spotkania z neurologopedą?
Na pierwszym spotkaniu neurologopeda zwykle przeprowadza rozmowę z rodzicami dziecka, by uzyskać informacje dotyczące przebiegu jego rozwoju. Przed pierwszą wizytą, warto przypomnieć sobie pewne zdarzenia z życia i rozwoju dziecka:
- przebieg porodu, ilość punktów w skali Apgar
- przebyte choroby, przyjmowane leki przez dziecko oraz Ciebie podczas ciąży
- choroby przewlekłe w rodzinie dziecka
- kiedy pojawiły się głużenie/gaworzenie/pierwsze słowa u dziecka
- jak przebiegał rozwój motoryczny, kiedy zaczęło siadać/wstawać/chodzić
- w jaki sposób aktualnie komunikuje się z otoczeniem oraz jaką formę spędzania czasu preferuje (czym i jak lubi się bawić?).
Jeśli dziecko posiada dokumentację medyczną (np. neurologiczną, laryngologiczną, foniatryczną, audiologiczną, genetyczną) warto zabrać ją ze sobą, ponieważ mogą zawierać informacje istotne dla przebiegu procesu diagnostycznego.
Kiedy udać się z dzieckiem do neurologopedy?
Do neurologopedy warto zgłosić się, kiedy rodzica niepokoi brak komunikacji werbalnej (czyli mowy) u dziecka, jak również:
- kiedy mowa dziecka jest niezrozumiała,
- kiedy nie reaguje ono na swoje imię,
- kiedy nie zwraca na rodzica, opiekuna uwagi, nie szuka kontaktu,
- kiedy nie nawiązuje kontaktu wzrokowego lub ma problem z utrzymaniem go,
- kiedy nie wskazuje palcem (gest ten powinien się pojawić około 9 miesiąca życia),
- kiedy nie rozumie prostych poleceń (np. daj, chodź, zostaw)
- kiedy ma problemy z koncentracją,
- nie mówi wyraźnych słów o konkretnym znaczeniu, a ma już ponad 20 miesięcy,
- nie przybiera na wadze i nie akceptuje określonych konsystencji,
- jest wcześniakiem, dzieckiem z obciążeniem okołoporodowym lub było karmione sondą,
- podejrzewasz autyzm, zespół Aspergera lub inne zaburzenia neurologiczne.
Neurologopeda pracuje z dziećmi:
- które mają uszkodzenia lub dysfunkcje układu nerwowego,
- które mają jakieś obciążenia z okresu ciążowego i okołoporodowego,
- z zespołami genetycznymi,
- z opóźnionym rozwojem mowy, zaburzeniami mowy i komunikacji,
- które urodziły się przedwcześnie lub są z tzw, grupy ryzyka okołoporodowego,
- z autyzmem,
- z zespołem Aspargera,
- z mózgowym porażeniem dziecięcym,
- z rozszczepami wargi lub/i podniebienia,
- z opóźnionym rozwojem psychoruchowym,
- z dyzartią,
- z afazją,
- które się jąkają, mają zaburzenia głosu,
- mają zaburzenia przyjmowania, rozdrabniania i transportowania pokarmów do żołądka (dysfagia),
- z trudnościami ze ssaniem z piersi lub butelki, preferującymi wyłącznie papkowatą konsystencję pokarmu.
Neurologopeda pracuje również z osobami dorosłymi:
W przypadku osób dorosłych neurologopeda najczęściej diagnozuje i usprawnia zaburzenia mowy wynikające z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu urazów i chorób. Najczęściej są to:
- przebyty udar mózgu
- guzy i nowotwory mózgu
- choroba Parkinsona
- choroba Alzheimera
- afazja
- dyzartria
- demencja
Przygotowała:
Neurologopeda mgr Magdalena Mrozowska